Genieten van het leven hier op PCC!
Door: Marlous
Blijf op de hoogte en volg Marlous
19 Januari 2014 | Ghana, Nkoranza
De tijd gaat verschrikkelijk snel. Ik heb niet het idee dat ik hier al zeven weken zit. Ik ben hier ook nog lang niet klaar, ik wil nog zoveel dingen doen en heb nog zoveel plannen!
Het werken met de kinderen is zo ontzettend leuk! Ik krijg er zoveel energie van! Het zijn kleine dingen die je een fijn gevoel geven! Een glimlach, een schaterlach, een hand, een knuffel, een kleine vooruitgang in een oefening, een kort gesprekje! Ik ben blij dat ik dit mag mee maken!
Elke ochtend komt Kojo Patrick met open armen, roepend naar je toe gerend. Het lijkt alsof hij je jaren niet heeft gezien.
Ahmed geeft je elke ochtend een high five en wanneer je zegt ‘how are you?’ is het altijd ‘i’m fine’ met een mooie glimlach.
M’afia komt soms voor feeding time naar me toe voor een knuffel. Ze kan ook zo blij zijn dat ik haar met iets help. Je hoort dan altijd een welgemeende ‘thaaaank you’!
Lisa kan zo leuk lachen als er met haar gewerkt wordt! Ik heb haar niet meer voor special attention maar zie haar nog wel tijdens het fysiotherapie uurtje.
Adjuba glilachend als hij me kort aan mijn haar trekt en dan achter een muurtje verdwijnt net alsof ik hem niet gezien heb.
Als we terugkomen van de markt wil Dela altijd even in onze tassen kijken wat we hebben gekocht. ‘Let me see’. Hij is helemaal in zijn element als er een auto het terrein op komt. De afgelopen weken heeft hij veel geluk gehad. Hij heeft zelfs een paar keer in een auto mee mogen rijden. ‘Look at that biiiiiig car!’
Kojo Jozef komt vaak naar blanken toe voor een voorzichtige knuffel. Dit wil ik zo graag doen maar je moet altijd uitkijken of zijn handen niet onder de poep zitten en of hij je niet gaat bijten. Hij bijt namelijk regelmatig. Ik zou zo graag willen weten wat er in zijn hoofd om gaat! Als ik ooit de kans heb om heel even in iemands hoofd mee te kijken zou ik hem kiezen. Kojo Jozef heeft een bijzonder verleden. Hij zit onder kleine littekens, maakt geen oogcontact en was totaal verwilderd toen hij hier kwam. Hij wordt nu nog wel eens wild maar dat schijnt niks te zijn in vergelijking met eerdere jaren. Hij beweegt altijd, is altijd wat onrustig, als je hem een knuffel geeft dan beweegt hij heel licht. Wat zou het fijn zijn als hij wat meer rust zou vinden.
Kwame Evans komt vaak even naar je toe met een mooie grote glimlach vraagt hij dan hoe het gaat. Het is ook leuk om te zien hoe goed hij voor Paa Yaw zorgt. Tijdens de art club helpt hij paa yaw met het drinken van de chocomel en hij zorgt dat Paa Yaw weer in de rolstoel komt en weer teruggebracht wordt.
Met Paa Yaw heb ik zo gelachen toen ik een oefening voor zijn mond had bedacht zodat hij niet zo kwijlt. Hij begrijpt heel veel en probeert het ook zo goed mogelijk uit te voeren. Soms laat hij zijn hoofd hangen en lijkt hij gevangen te zitten in de rolstoel omdat hij er niet zelf op uit kan. Ik ben samen met Ineke en Wim, een klusvrijwilliger die hier een aantal weken is, bezig met een rolstoel/karretje voor Paa Yaw waar hij zichzelf in voort kan bewegen. Daarnaast ben ik met Albert, de caregiver samen naar de oefeningen van Paa Yaw aan het kijken. Hij moet zich proberen op te drukken in de rolstoel en hij heeft van Ineke een halter gekregen voor het trainen van de armen. Het was fijn dat albert en ik het samen deden.
Ik ben nu ook veel meer tevreden over het fysiotherapie uurtje. De eerste weken had ik zo het gevoel dat ze niet aan me konden wennen, dat ze me oefeningen raar vonden, dat ze weinig actief aan het oefenen waren en dat we het niet samen deden. Nu is dat gevoel veranderd. Elke ochtend wensen ze me een goede morgen en lijken ze blij me te zien. Ze zijn actiever bezig en nemen sommige oefeningen van me over. Ze zijn nu echt leuk bezig met de kinderen!
Het werken met Bridget is heel leuk! Ze heeft spasticiteit in haar rechterarm wat haar beperkt. Ik heb samen met haar een paar oefeningen doorgenomen waardoor ze haar arm meer is gaan inschakelen. Zo leuk om te zien hoe goed ze daar mee bezig is! Ze probeert bijvoorbeeld elke ochtend bij het vegen afwisselend haar linker en rechterarm te gebruiken.
Met Shalomina herhaal ik om de dag de step-up oefening (3x15 herhalingen) om haar linkerbeen meer in te schakelen. Ik heb de oefening voor gedaan en het is ook in het Twi uitgelegd. Shalomina is zo snel afgeleid en na 44x de oefening gedaan te hebben kan ze niet bedenken dat ze de 45e keer ook met haar linkerbeen op moet stappen. Na weken dat herhaald te hebben wil ze heel af en toe beginnen met haar linkerbeen. Een kleine vooruitgang!
Ama Lekma lijkt wat rustiger te zijn, meer in symmetrie te komen, haar armen komen iets van de onderlaag af en ze lacht meer!
Feeding time met Theresa gaat nu heel goed! De afgelopen weken heeft ze goed gegeten en heeft ze de medicijnen op een normale manier binnen kunnen krijgen. Theresa lijkt zich meer op haar gemak te voelen. Meer te lachen en iets minder in zichzelf gekeerd te zijn. Van een voorzichtige lach van Theresa kun je al heel gelukkig worden!
Met Stephen kan ik gezellig praten en grapjes maken. Soms laat ik me afleiden als ik onderweg tijdens het biken iemand tegen kom die me iets vraagt. Stephen’s favoriete zin is dan ‘You like talking’. ‘Talking, talking, talking’. Deze week heeft Stephen malaria gehad. We hebben wel de oefeningen gedaan maar niet elke keer gefietst. Wat was het stil deze week!
Met Quinten loop ik vaak. In het fysiotherapie uurtje lijkt hij het leuk te vinden maar in mijn special attention niet altijd. Soms maakt hij een vreugdesprongetje en soms lijkt dit zelfde sprongetje een ‘houdt alsjeblieft op’-sprongetje.
Met Adyoa oefen ik in het fysiotherapieuurtje haar arm en beenspieren. Ze heeft sinds een paar dagen de halter ontdekt en oefent hier haar armspieren mee! Wat vindt ze dit leuk en wat kan ze dit goed! We schilderen samen tijdens de art club en hebben nu al twee schilderijen gemaakt. De foto’s staan op mijn site! De art club verkoopt haar schilderijen en ook kaarten van de schilderijen. De kaarten zijn 5 cedi (Iets minder dan 2 euro per stuk) en de prijs van de schilderijen varieert. De opbrengst van de schilderijen en kaarten gaat naar Operation Clear Mind, een project van Ineke. Operation Clear Mind zet zich in door middel van psychische en medische hulp voor mensen met een alcohol verslaving in Ghana. Op de facebook pagina van operation clear mind kun je schilderijen zien! Mocht je iets willen kopen, laat het me weten!!!
En wat natuurlijk niet mag ontbreken is de aankomst van een nieuwe jongen op PCC. Zijn naam is Joel en hij is waarschijnlijk 4 jaar. De eerste dag moest hij een beetje wennen. Maar hij is echt ongelooflijk snel gewend en maakt nu al heel goed duidelijk wat hij wel en wat hij niet wil. Joel is een knap jongetje om te zien en als hij lacht heeft hij een hele mooie glimlach. Hij heeft ook echt een eigen karakter wat niet altijd fijn is voor mijn special attention, fysiotherapie. Voor mij is hij echt een uitdaging! Tijdens mijn stage voor kinderfysiotherapie in Nederland had ik vaak in mijn hoofd dat ik een oefening bij een kind 10x wil zien. Ik leerde dat je bij sommige kinderen met een speciaal karakter al heel blij moet zijn wanneer ze een oefening 5x uitvoeren. Bij Joel stel ik mijn doel bij. Ik ben al blij met 1 goede uitvoering van een van de oefeningen die ik in mijn hoofd heb!!!! O wat is hij verschrikkelijk eigenwijs! Hij weet precies hoe hij iets voor elkaar moet krijgen: hij gaat recht op zijn doel af en stopt niet voordat hij zijn doel heeft bereikt. Als het dan tegen zit, het gaat even niet zoals hij het in zijn hoofd heeft, kan hij alleen maar huilen en schreeuwen. Joel weet dat hij dan zijn zin krijgt! Ik heb er dan geen probleem mee om hem dan even geen aandacht te geven maar daar denken sommige caregivers en andere kinderen anders over. Dit is een punt om even in de volgende vrijwilligersbijeenkomst te bespreken! De aanpak van de vrijwilligers en de caregivers verschilt hier iets te veel in.
Marloes, een collega vrijwilliger die dokter is, en ik zijn begonnen met het fysiotherapeutisch onderzoeken van James. We hebben dit daarna ook besproken met Albert. Ons plan is om meer kinderen te gaan onderzoeken en meer kinderen in kaart te brengen. Het was fijn om dit samen te doen en we hebben een fijn gesprek gehad met Albert. Ik zou graag een orthese/hulpmiddel uit willen proberen zodat hij samen met zijn vriendje Gabriel kan lopen. Albert stelde voor om James op 21 februari te laten zien in het St. John of God Hospital in Duayaw-Nkwanta. Hier gaan een aantal kinderen heen die door een orthopeed en een fysiotherapeut bekeken worden. Er wordt dan ook aan een plan voor een evt spalk gewerkt. De orthopeed en de fysiotherapeut komen uit het Orthopedic Training Centre in Nsawam, wat 40 km van Accra ligt. Als ik nog een paar maanden had gehad zou ik hier heel graag hebben meegekeken! Maar ik ben al blij dat ik op 1 van mijn laatste dagen hier op PCC mee kan naar het andere ziekenhuis!
Albert en Jeannette zijn maar voor een korte periode hier en door de feestweken lijkt de tijd nog korter te zijn. Aangezien ik wist dat ze 17 januari weer naar huis zouden gaan heb ik een gesprek met Albert gepland over het geld wat ik ingezameld heb en ook graag wil uitgeven! Hij vertelde me over het plan om dit jaar een nieuw fysiotherapie gebouw te maken. Hier kan ik een hoop van mijn geld aan uitgeven. Helaas hebben ze hier natuurlijk ontzettend veel geld voor nodig en kunnen ze nog niet direct beginnen. (mocht iemand nog een goede sponsor weten, hoor ik het graag!) Ik heb ook toegezegd gekregen dat we hierover contact houden via de mail/via foto’s. Ik heb mijn ideeën over dit plan al besproken. Ik heb een schets gemaakt van een gebouw en daarnaast een lijstje gemaakt van benodigde materialen die ik zou aanschaffen! 1 van de dingen die ik graag zou willen aanschaffen zijn 10 airex matjes waarop je met de kinderen kunt oefenen. Deze matjes zijn goed schoon te houden en makkelijk op te bergen. Ze zijn heel wat hygiënischer dan het grote kleed wat altijd vol plas en vliegen zit. Mogelijk kunnen we die aanschaffen als het gebouw klaar is! (Mocht er iemand zijn die mijn blog leest die een goede sponsor hier voor weet dan hoor ik het graag!)
Ik heb Albert aangegeven dat ik ook een deel van het geld direct wil uitgeven! Een deel van mijn geld wil ik aan een fysiotherapiedoel uitgeven en een deel van mijn geld aan de artclub. Het is zo mooi om met deze kinderen, met Lotte en Ineke samen te werken! Ik weet zeker dat ik dit in Nederland ga missen! Ik heb iemand al nieuwe verf voor de artclub laten kopen. Hier maken we nu al gebruik van! En mijn lieve moeder is al op pad geweest om schilder/tekenmaterialen in Nederland aan te schaffen en mijn vriend neemt deze spullen mee naar Ghana!
Op mijn lijstje stond verder onder andere een trap en een paar bankjes waar je sit to stand op kunt oefenen. Wim, de klusvrijwilliger, heb ik aan het werk gezet en hij mag trots zijn op het resultaat. Het is een prestatie om van ghanees hout zo’n mooie trap te maken! De foto van het bankje heb ik al gemaakt deze is op mijn site te vinden. De trap is maandag af dus daar maak ik ook meteen een foto van!
Ik ben blij om te zien dat ik zoveel geld heb ingezameld en wil hier ook iedereen voor bedanken. Veel mensen heb ik al bedankt maar omdat er nog geld binnenkwam toen ik al in Ghana was heb ik niet iedereen kunnen bedanken dus ik hoop dat jullie tevreden zijn dat ik het op deze manier doe. BEDANKT!!
Verder hoop ik nog een orthese/hulpmiddel voor James aan te kunnen schaffen!
En een gesprek over de hangmatten die ik van mijn werk, fysiotherapie Didam, gekregen heb ik al weken terug gevoerd. Er is hard nagedacht over de bestemming! Inmiddels is al bekend dat er 1 hangmat in de siesta room gehangen wordt. Ik hoop dat ik dat nog kan zien. De andere hangmat komt hopelijk in het nieuwe fysiotherapie gebouw te hangen!
Eten!
Eten kopen, nieuw eten uitproberen en gezellig samen met andere eten is iets wat ik graag doe! Ik was van plan om een paar kilo af te vallen maar helaas gaat dit niet lukken! We hebben deze week weer een aantal nieuwe dingen gevonden. En natuurlijk wil ik dat het liefste allemaal in 1 dag uitgeprobeerd hebben maar ik heb het verspreid over een aantal dagen. Wat ik regelmatig van de markt eet is fried plantain (bakbanaan), fried yam(soort aardappel) en fruit zoals mango, banaan en ananas. In techiman halen we vaak een kokosnoot , een ijsje en eten we soms pizza. Sinds kort hebben ze hier, in Nkoranza, af en toe ook kokosnoten. Ze hebben twee soorten: de kingcoconut en de gewone bruine kleine kokosnoot. De bruine smaakt naar echte kokos en de andere is zachter. De kokosmelk is hier zo lekker! En je kunt hier ook ijsjes halen!!
Sinds kort hebben we hier in Nkoranza een kraampje ontdekt met 3 soorten bollen (1 lijkt op een oliebol en 1 op een zoet broodje) en daarnaast hebben ze daar ook een stevige cake met kokosnoot. Ze hebben daar ook koekjes, die heb ik nog niet uitgeprobeerd. De oliebol is mijn favoriet. Maar alles is zo vet dat je dit niet elke dag kunt eten.
En eindelijk heb ik hier red red (bonen) kunnen eten. Linda had het eerder al een keertje gehaald en ik had toen 3 hapjes geproefd. 2-3 weken ben ik bijna dagelijks naar dat kraampje gelopen maar telkens was ze er niet. Totdat Simon deze week het plan had om red red te halen en het geluk had dat ze er was!
Als tussendoortje kun je hier fruit eten maar ook groundnuts (pinda’s) en plantainchips. We hebben een nieuwe variant van plantainchips gevonden deze lijkt meer op gedroogd fruit en dan gefrituurd!
Ik heb laatst ook pannenkoeken gebakken voor de art club. Het was gezellig om samen pannenkoeken met ananas te eten! De kinderen smulden er van!
Ook koken we met de vrijwilligers heel erg lekker. We hebben de afgelopen weken een paar nieuwe dingen uitgeprobeerd. Groundnutsoep met rijstballen, zelfgemaakte wraps met bonen, quiche van cocoyam leafs (soort spinazie), schotel met geprakte gekookte plantain, pilaf en zelfs hutspot!!!
Michael, een caregiver, is blij met onze wraps met bonen. Als we iets over hebben brengen we het naar hem toe!
Een groep gastvrijwilligers had deze week voor iedereen ijsjes gehaald. De kinderen waren dolenthousiast! Elk kind kan een ijsje eten omdat ze niks af hoeven te happen. Een leuk idee voor mijn laatste week!
Wat grappige dingen die echt Afrikaans zijn:
Als je slecht geslapen hebt, je bezeert hebt zegt een ghanees: i’m sorry!
Een ghanees in het donker zie je pas als die gaat lachen!
Veel ghanese mannen willen een Obruni,blanke vrouw, aan de haak slaan. Ze willen meteen met je trouwen, mee naar Nederland, veel geld verdienen. Deze week had ik een grappig gesprek bij het kopen van een kokosnoot. Er kwam een man naar me toe met de vraag ‘Wil je met me trouwen? Ik vind je leuk! ‘Laten we gaan trouwen voor mijn kerk’. Ik vond het interessant om zijn gedachtengang te volgen dus ik vraag waarom hij nu al wil trouwen, hij kent mij helemaal niet. Daarop antwoord hij ‘maar ik kan je wel leren kennen, kom dan gaan we naar mijn huis en stel ik je aan mijn ouders voor’. Dus ik antwoord dat ik al getrouwd ben en dan het helaas niet mogelijk is. Nu kreeg ik de vraag waarom ik dan geen ring droeg. Helaas geloofde hij het antwoord niet dat hij thuis lag want ik kon natuurlijk mijn lachen niet inhouden. Daarna heb ik gezegd dat ik al heel lang een vriend heb in Nederland dus het echt niet mogelijk is. En natuurlijk hebben ze daar ook een oplossing voor: ‘dan ga je toch niet meer terug naar Nederland en blijf je hier’.
In Ghana zetten ze na de oogst de akker in de fik. Dit doe je niet overdag met aan het eind van de middag en in de nacht. Voor Nederlandse begrippen liep het deze week aardig uit de hand. Alle akkers op minder dan 10 meter afstand stond in de fik. Overal zag je hoog oranje vuur. Tussen het vuur en mijn kamer zat een weg van 2-3 meter, een muurtje en een paar bomen. De ghanese mensen kijken er niet van op en albert zei heel geruststellend het loopt pas uit de hand wanneer het nu gaat waaien/stormen dan slaat het vuur over naar de boom achter je kamer. Maar niemand houdt het in de gaten. Het regende roet en de rook stond precies richting het vrijwilligershuis en mijn kamer. Je hoorde het vuur hard knetteren. Dus ik ben pas om 1 uur gaan slapen toen het vuur eindelijk doofde.
We zijn deze week naar de spot geweest en hebben Afrikaans leren dansen. We hebben de hele avond pasjes geleerd en het is super moeilijk om met je armen en benen in een ander ritme te dansen. Laat staan dat je je hoofd ook nog in een ritme mee kan bewegen… Onze leraar was erg grappig, het leek op een aerobic lesje! ‘are you tired?’ ‘No, we are not tired’ ‘are you tired’ ‘No!’
Als ik iemand tegen kom op straat of op de markt heb ik altijd het volgende gesprek. ‘Good morning, how are you?’ ‘I’m fine, and how are you?’ ‘I’m also fine, thank you’.
Als iemand met je wil trouwen of echt interesse toont dan geven ze me een hand en dan heb ik het volgende gesprek wanneer ik samen met Marloes de andere vrijwilliger ben. Ze vragen eerst aan mij ‘What’s your name?’ ‘Marlous and What’s your name?’ ‘Maroesj?, my name is…’ Dan vragen ze aan de andere Marloes. ‘What’s your name?’ ‘Marloes and What’s your name?’ ‘Maroesj?,are you twins??? ‘No we are not twins’ ‘Why Maroesj and Maroesj?’Tweelingen zijn hier bijzonder, ze krijgen ook dezelfde naam.
Ziekenhuis en begrafenis
Omdat het ons interessant leek om een operatie en/of bevalling mee te maken hebben we gevraagd of we een keer in het ziekenhuis mochten komen kijken. Deze week was het zover en hebben Marianne, Linda en ik een testikeloperatie gezien. 1 testikel zat helemaal vol vocht en was zo groot als je hoofd. Ongelooflijk interessant om te zien De huid werd laag voor laag opengesneden/ opengerukt het bloed stroomde er uit en werd opgevangen in een bakje. Het was zeker 2 liter bloed. Daarnaast zag het binnenste van de testikel er heel grillig uit en zaten er dingen in de testikel die er niet thuishoorden. Zelfs voor de artsen was het vreemd. Ze gingen onder het opereren bellen en de patiënt kon gewoon horen dat ze het niet vertrouwden, hij had namelijk alleen een ruggenprik gehad. Ze hebben dus het vocht er uit gehaald en de testikel weer dichtgenaaid. Voordat ze de testikel zelf kleiner maken willen ze eerst een dokter uit Techiman er naar laten kijken.
Volgende week hopen we een bevalling te zien.
Afgelopen weekend was er een begrafenis van een goede vriend van Bafo, de directeur hier op pcc. Hij had veel mensen gevraagd om te komen. En als je respect wilt tonen is het de bedoeling dat je mee gaat. De man die overleden is, was pas 61 jaar en had 5 vrouwen en 21 kinderen. Lotte en ik hadden in de ochtend de artclub en zijn daarom s middags met Ineke en Wim gegaan. Ik zeg de hele tijd bruiloft i.p.v. begrafenis en nu wil ik het ook al typen. Afgezien van al die zwarte kleding had het meer de sfeer van een bruiloft. Er waren grote tenten opgezet en ze hebben 3 dagen het feest van de begrafenis. Er was een vierkant in het midden en daaromheen stonden honderden stoelen. Op de eerste rij zaten de chiefs, vrienden en bekenden. Ik heb denk ik 120 mensen een hand gegeven. ‘s middags waren er ongeveer 1000 mensen en het scheen dat er ’s ochtends nog veel meer mensen waren. We hebben handen geschud, geld gedoneerd aan de eerste vrouw van de overledene en we hebben even gezeten. Ineke had zelf ook nog nooit zo’n grote begrafenis meegemaakt. De man was al in augustus overleden en nu pas begraven zodat iedereen, bijv. mensen buiten Ghana, de tijd hadden om ook op de begrafenis te komen. Daarnaast hadden ze tijd om geld te lenen voor zo’n grote bruiloft.
Ik heb deze week hier op pcc een kerstkaartje ontvangen en ook mijn vriend heeft een foto van mijn kerstpakket gestuurd! Dank je wel voor het kerstpakket!!
Ik heb ook weer een aantal nieuwe foto's geuploaded!
-
19 Januari 2014 - 15:58
Gerritsen.bert@gmail.com:
Hoi Marlous.Je verhaal is om van te smullen.Hopenlijk reageren er nog mensen om te doneren.
we weten allemaal dat jij je uiterste best zult doen om het geld goed terecht te laten komen.
Wat heb je veel vooruitgang geboekt de afgelopen twee weken....Ook in de overlegsituaties.
Goed dat de caregivers ook resultaat zien.Zij moeten het straks weer zonder fysiotherapeut doen
Niet te geloven eigenlijk.Hier kunnen we meteen terecht bij een fysiotherapeut.
Een eigen fysiogebouw zou geweldig zijn.Dat van die matjes lijkt me heel hygiënisch.
En nu maar hopen op initiatieven vanuit Nederland......
De spullen voor de art club zijn gekocht en staan klaar.Ik moet alleen nog een puntenslijper halen.....
Hoe gaat dat met de kaarten.Ik wil er graag een aantal bestellen.
Dat hoor ik nog wel.liefs van je pap en mammmmm
-
19 Januari 2014 - 16:42
Bertha:
Lieve Marlous, ik ben diep onder de indruk van wat je allemaal doet daar in dat verre Ghana. Dat je in zo een korte tijd zoveel voor elkaar krijgt is werkelijk bewonderenswaardig. Tekeningen maken voor een fysiotherapiegebouw, oefenmateriaal bedenken dat door plaatselijke mensen met materiaal van daar gemaakt kan worden zoals die trap! Petje af hoor. Wat zullen ze jou daar straks gaan missen joh. Je verhalen worden hier graag gelezen, ik kijk er ook elke keer naar uit. Misschien zou je er een klein boekwerkje met foto's van kunnen maken als mooie herinnering. Ik hou me in elk geval aanbevolen.
Liefs Bertha en keep up the good work!! X
-
19 Januari 2014 - 16:55
Willy:
Hoi Marlous,
Wat een mooi verslag. Ik herken heel veel van jouw ervaringen. Op Fatima was dat ook zo. Je kunt uit kleine dingen heel veel energie krijgen. Je leert dan waar het eigenlijk om gaat. Een aai, een lach of een knuffel. Fijn om te weten dat het goed met je gaat. Heel veel groeten ook van Harry. Liefs, Willy. -
19 Januari 2014 - 20:47
Marian:
Hallo Marlous,
Wil je nog wel terugkomen? Je hebt het zo naar je zin!
Het is bijzonder om zo een kijkje te nemen in het Afrikaanse leven. Wat zullen de Ghanese heren opkijken als Titus overgekomen is! Marlous je lijkt je heel goed te hebben aangepast!
Groetjes, Marian -
19 Januari 2014 - 22:00
Riky Rosendaal-Wenting.:
Lieve Marlous..
Wat een mooi en boeiend reisverslag heb je weer geschreven.steeds weer zo de moeite waard om te lezen wat jij daar allemaal mee maakt en wat je kunt betekenen voor die kindertjes in Ghana..
Lieve Groetjes uit Loil..Riky.. -
19 Januari 2014 - 22:49
Diny Sweers:
Lieve Marlous, Wat een mooi verslag heb je gemaakt, en wat maak je toch veel mee. Ik proef er uit dat je het heel goed naar je zin hebt, en dat je daar heel goed werk doet. Maar je moet wel terug komen, hoor. Wij kunnen je hier ook niet missen. Ik wens je nog een fijne tijd daar.Veel liefs van Oma Sweers -
20 Januari 2014 - 10:50
Karin:
Hoi Marlous,
wat een prachtig verslag is dit weer. Ik had al van jouw moeder gehoord wat je zoal met het geld gaat doen. Je hebt er mooie bestemmingen voor gevonden, zeker die matjes ;-). Volgens mij gaan ze jou over een paar weken verschrikkelijk missen. Geniet nog en tot het volgende verslag!
Groetjes Karin -
20 Januari 2014 - 15:53
Marieke:
Hee Marlouss,
Wat een leuke verhalen van die kinderen, ik kan wel horen dat ze stuk voor stuk uniek zijn en leuk om mee te werken. Ik lees dat je het heel erg naar je zin hebt, ik kan me voorstellen dat je het heel erg gaat missen. Het lijkt me heel leuk daar.
Het eten klinkt ook allemaal erg lekker, die bananen dingen en dat aardappelspul. Die aanzoeken lijken me ook erg lachwekkend, ik zou mijn lach ook niet in kunnen houden hahaha.
Wel indrukwekkend van die testikel, lijkt me heel vies om te zien eigenlijk haha.
Die begrafenis lijkt me ook heel indrukwekkend.
Je foto's zijn heel mooi en ik kan je verhaal er terug in zien, heel leuk!
Liefs Marieke -
20 Januari 2014 - 19:15
Marjolijn:
Heeee lieve zus!!!
Zoals oma al zegt, je moet daar niet blijven hoor! Dan zullen we je heel erg missen! (doe ik nu al)
Wat een mooi begin van je verhaal over de kinderen. Ik zie ze zo voor me en ik kan me voorstellen dat het leuk is om met hen te werken. Dat stukje van Talking talking talking vind ik zo grappig!
Oh en dat eten lijkt me ook heeeel erg lekker :)
Die foto's vooral die van de zee zijn heel mooi. Lijkt me heerlijk om daar te lopen!
Hier gaat het ook weer prima, weer begonnen na de vakantie met werken. Omdat het niet zo koud weer is, heb ik maar in Nijmegen geschaatst, heerlijk! Ik vind het leuk om heel hard iedereen in te halen ;)
Liefs,
Marjolijn
-
22 Januari 2014 - 11:50
José:
hoi Marlous,
Wat fantastisch om je verhalen te lezen. Het is of ik er zelf bij ben. Wat een goed werk doe je daar. Maar voor jezelf ook een hele ervaring. Al die indrukken, die blijven je je hele leven bij.
Stiekem ben ik een beetje jaloers op je.
Marlous geniet nog van de tijd dat je daar nog bent. Volgens mij duurt het ook niet zo lang meer voor Titus komt.
Liefs José -
23 Januari 2014 - 19:30
Marian Didam:
Hallo Marlous, ik kan me voorstellen dat je het idee hebt dat je er pas bent . Je maakt ook zoveel mee en er zijn zoveel nieuwe indrukken dat de tijd vliegt. Maar je hebt nog een paar weken te gaan en als je thuis bent kan je nog lang nagenieten van dit ongelovig mooie werk.Geniet nog even en dan zien we je in maart weer terug
Liefs Marian -
27 Januari 2014 - 12:56
Sharon:
Hoi Marlous!
Ik vind het zoooo ontzettend leuk om al jouw reisverslagen te lezen!!!
Hierdoor krijg ik helemaal zin om ook als vrijwilliger aan de slag te gaan (ik hoop zoiets ook ooit een keer te kunnen doen!)
Zo'n contrast met hoe het leven hier is, maar daardoor heel bijzonder! Echt super wat je allemaal in Ghana doet! Ik wens je nog veel plezier & succes daar de komende tijd.
Groetjes,
Sharon (vriendin van Marjolijn;))
-
27 Januari 2014 - 22:16
Mieke Berndsen:
Hoi marlous, is het mogelijk dat ik foto's uit Ghana kan bekijken? Lijkt me super gaaf!
zondag heb ik een documentaire gekeken over ghana. Zou er bij na zelf naar toe gaan. Geweldig om te zien.
het schiet al weer op voor jou he, maar nog wel vakantie met titus en hem alles laten zien.
geniet ervan meissie en groeten aan Titus.
hier gaat alles zijn gangetje. Afgelopen zaterdag hebben wout en ik onze verjaardagen samen gevierd. Maartje was ook mee gekomen met je ouders. Jammer genoeg konden je andere zussen niet. Heel veel liefs van uit Etten-leur. Ook van de mannen, doei doei. -
31 Januari 2014 - 17:10
Rob Rutgers:
Heey marlous,
Wat een dingen maak jij mee zeg, niet alleen dit verslag maar ook bijv. het vorige met oud en nieuw. DIt verslag vind ik ook heel mooi geschreven. En vooral de vooruitgang die je boekt met de kinderen is echt indrukwekkend.
Het moet echt een hele ervaring zijn, nu al. En het is nog niet eens afgelopen. Maar wat brengt de rest nog allemaal..
Hopelijk ga je nog een geweldige tijd in Ghana beleven en ik kijk uit naar je volgende verslag.
Gr Rob -
01 Februari 2014 - 13:20
Maartje:
Hee Marlous
Sorry dat ik zolang niets van me heb laten horen maar ik heb het druk gehad.
Wat maak je toch een leuke dingen mee. Ik ben echt jaloers haha. Over een paar weekjes 1 of 2 geloof ik komt titus al weer naar jou toe. Poehpoeh
Hopelijk heb je het nog even leuk in Ghana en ik hoop dat wij je weer snel zien hier thuis!
Hier gaat het goed!
Groetjes,
Maartje -
01 Februari 2014 - 14:39
Danielle:
Dit reisverslag was erg leuk om te lezen, heb er even rustig de tijd voor genomen.
Wat een groot avontuur en wat goed dat je dit allemaal doet en meemaakt.
Voor Titus zal het vast even wennen zijn in Afrika maar ik hoop dat jullie een fijne vakantie hebben daar met z'n tweetjes. Groetjes uit Loo ook van Eddy, Sanne en Fabian. -
01 Februari 2014 - 14:48
Danielle:
Enne Marlous,
ook nog een pootje van Siem haha.....hij ligt heerlijk te slapen.
Kan ook niet anders na een uur in de stromende regen te hebben gelopen met de puppycursus.
Brrrrrrr, dat zal voor jou straks ook weer wennen zijn!
Maar volgens mij ben je er nog 1 maand dus daar hoef je nog niet aan te denken hoor.
Veel succes en plezier nog!
Xx Danielle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley