100% pure chocolade en spiderwoman 2
Door: Marlous
Blijf op de hoogte en volg Marlous
21 Februari 2014 | Ghana, Nkoranza
Lotte en ik zijn op zondag naar het stempeldorp Ntonso gegaan. Binnen 2 uur waren we er al, boven verwachting snel! In Ntonso maken ze Adinkra kleding en alle stempels die nodig zijn om Adinkra te maken. De stempels worden van hout gemaakt en de verf wordt van boomschors gemaakt. Met de hand worden alle stempels op de kleding gemaakt. Er zijn meer dan 60 verschillende Adinkra stempels met ieder hun eigen betekenis. Traditionele Adinkra kleding is rood en zwarts en wordt door de Ghanese man gedragen bij begrafenissen. Via de Adinkra symbolen kunnen ze nog een laatste boodschap overbrengen naar de overledene. Lotte en ik hebben een korte uitleg gehad over het produceren van de verf, het maken van de stempels en het stempelen zelf. Dit laatste mochten we ook zelf doen. We hebben de stempels uitgekozen met de volgende betekenissen.
1. Leer van het verleden
2. Harmonie, vergeving, vrede.
3. Liefde, vertrouwen en trouw. Liefde verlicht zijn eigen pad. Het gaat nooit verloren op weg naar huis.
4. Wijsheid intelligentie en geduld. Het kost wijsheid om een complexe knoop uit elkaar te halen.
5. Vrouw zijn. Zorgen voor, geduld hebben, innerlijke en uiterlijke schoonheid.
6. Geloof en hoop. Alle sterren schitteren niet tegelijkertijd. Mijn ster zal op een dag schitteren.
Na het stempeldorp zijn we naar het dorpje Adanwomase geweest waar ze kentestoffen weven. Er zijn verschillende technieken en verschillende patronen die ze weven. Elk patroon heeft zijn eigen betekenis. De stoffen worden gedragen bij speciale gelegenheden zoals een trouwerij, geboorte of een begrafenis. Wit en blauw zijn de traditionele kleuren.
Een gids heeft ons rondgeleid door verschillende processen van het weven. We hadden dit ook uit mogen proberen maar dit zag er zo ontzettend ingewikkeld uit. Als ik het zou doen dan zou het een heel apart knooppatroon worden.
We zijn ook naar de cacaoplantage geweest. Ik wist niet dat cacaobonen in een grote vrucht in de boom hingen. De gids heeft ons 1 vrucht gegeven en die vervolgens opengebroken. Het vliesje om de cacaoboon kun je opeten. Dit smaakt een beetje naar een lychee. De cacaobonen zelf moeten een paar dagen drogen. En eindelijk konden we na zoveel weken echte chocolade proeven!! Het wahala voor een vrouw: 100% chocolade! ’s Avonds had ik wel een allergische reactie: mijn mond en keel brandde flink! Maar dat heb ik over voor chocolade! De cacao in Ghana wordt allemaal geëxporteerd, zonde!!!
De weg terug was beroerd. We moesten eerst naar Kumasi, de chaotische drukke stad waar alles in het land samen komt. Daar moesten we uren wachten voordat de trotro vertrok. Maar we zaten in een luxe trotro, ik kon mijn benen kwijt!
De vader van Marianne vertelde me dat hij veel ghanese mannen aan de ballen ziet krabben. Een aantal taxi chauffeurs deden dat en wilde hem daarna een hand geven. Nu ben ik daar op gaan letten toen we op de nieuw market in een trotro zaten te wachten om naar het stempeldorp te gaan. Waar ik ook keek: ik zag alleen maar mannen aan de ballen krabben. En bedankt nu kan ik niks anders meer zien!
We hebben op maandag afscheid genomen van Marianne en haar vader. Ik vertelde de vader een van Marianne een paar minuten voor vertrek dat ik het jammer vond dat ik geen grap met hem had kunnen uithalen. Ik had zijn reactie wel willen zien! Nu begon de vader van Marianne ook te lachen omdat hij bedacht had dat hij mij op een andere manier bang wilde maken. Hij was naar het apendorp geweest en had daar een verschrikkelijk eng masker gekocht. Hij wilde dan met dit masker en een pruik op me in het donker bang maken en op mijn deur kloppen. Ik weet zeker dat ik daar heel erg van geschrokken zou zijn!
Maar.. als je tegen mij 100x zegt dat je geen grap moet uithalen dan bestaat de kans dat ik het dus juist wel doe. Ik ben de ochtend van vertrek vroeg op gestaan en heb 2 spinnen en een tor gevangen. Deze heb ik in een plastic zakje gedaan en 1 minuut voor vertrek heb ik het zakje geopend en heb ik hem de spinnen laten zien. We hebben een paar leuke rondjes gerend! De anderen waren op de hoogte dus er is een filmpje van gemaakt!
Ik heb deze week met Paa Yaw regelmatig zijn nieuwe rolstoel geoefend. Hij is supergemotiveerd en oefent zelf ook veel. Hij kan steeds beter heuveltjes op komen en kan zelfs al een stuk beter sturen! Supertrots zit hij als een koning in zijn stoel! Paa Yaw glimlacht volop! Hij is deze week samen met Kwame Evans verhuist naar het huis van Ineke en Bob. Dit is hun nieuwe thuis!
Stephen wilde graag een keer met mij naar de markt. Dit hebben we dan ook deze week gedaan. Hij liep een stuk en ik droeg hem een stuk. We hebben een ijsje, een appel en een banaan gekocht. Het ijsje hebben we buiten de poort opgegeten en de banaan en de appel heeft hij s’avonds met zijn broertje Joel gedeeld!
Quinten was deze week erg alert tijdens het lopen. Hij lachte veel en maakte een aantal keer een vreugde sprongetje.
Ik heb me deze week een beetje boos gemaakt. Ik had met Marloes gekeken naar het looppatroon van James en Joel. We zijn toen tot de conclusie gekomen dat James beter met de zilveren walker loopt en dat Joel beter met de rode walker loopt. De zilveren walker is een achterwaartse walker en dit geeft James veel meer stabiliteit. Hij kan met deze walker ook zelf lopen en zelfs goed sturen! Ik ben zo trots dat hij nu zelf loopt! Het bult af lopen is nog lastig omdat hij de snelheid niet kan controleren. Nadat ik dit had ondervonden heb ik het beide caregivers uitgelegd. 1 caregiver keek me aan alsof ik poep praatte en de andere zei: dit is de walker voor Joel en hij heeft het nodig voor de hoofdbalans. PUNT.
De dag er na heb ik gevraagd of ze niet heel alsjeblieft 1-2 dagen de walker wilde ruilen. Als ze het dan niks zouden vinden zouden we dat daarna kunnen bespreken. Dit werd natuurlijk niet lang volgehouden. Ik heb het toen met Joe Emma, de coördinator van de vrijwilligers, besproken omdat ze James de kans ontnemen om te leren lopen! Joe Emma heeft het voor elkaar gekregen dat ze de walkers geruild hebben!
De gastvrijwilliger Maartje was deze week voor het laatst. We hebben een afscheidsetentje in het restaurant gehad. Het was jammer dat we haar pas laat beter hebben leren kennen.
Donderdag is er een nieuwe vrijwilliger gekomen. Hij is op zijn verjaardag op PCC aangekomen. Een vriendin van Daan heeft ons laten weten dat het zijn verjaardag was en heeft ons gevraagd om dit samen te vieren. We hebben zijn kamer versier met een slinger en ballonnen en hebben dit s’avonds gevierd met cake, cola en bier!
Op vrijdag gingen we voor onze een na laatste keer naar de spot. Op de weg naar de spot kwam er een man ons voorbij gelopen/gerend. Ik vroeg aan Lotte hoe het mogelijk was dat een Ghanese man zo hard liep. Ze lopen namelijk vaak in slakkentempo. De man hoorde het en draaide zich om en zei: dat komt omdat ik niet uit Ghana kom maar uit Mali. Ik weet niet of het serieus was maar ik vond het grappig!
Op zaterdagochtend ben ik met de trotro naar Tamale gegaan richting Titus! Hij was al vroeg geland met het vliegtuig vanuit Accra. Voor mij was het 5-6u reizen met trotro. Het was gek om zonder Lotte en Marloes te zijn. Met Lotte heb ik alle uitstapjes samen gedaan dus dit was helemaal vreemd om helemaal alleen te reizen! Ik had onderweg geluk gehad. Ik had al snel een taxi naar de new market en vrij vlot vertrok de trotro naar techiman. In techiman had ik net de eerste trotro gemist en moest ik een uurtje wachten op de volgende. Achteraf gelukkig want de eerste trotro kreeg een lekke band. Onze trotro was beter. We hoefden maar 1x te stoppen omdat het gaspedaal los zat…
1. Leer van het verleden
2. Harmonie, vergeving, vrede.
3. Liefde, vertrouwen en trouw. Liefde verlicht zijn eigen pad. Het gaat nooit verloren op weg naar huis.
4. Wijsheid intelligentie en geduld. Het kost wijsheid om een complexe knoop uit elkaar te halen.
5. Vrouw zijn. Zorgen voor, geduld hebben, innerlijke en uiterlijke schoonheid.
6. Geloof en hoop. Alle sterren schitteren niet tegelijkertijd. Mijn ster zal op een dag schitteren.
Na het stempeldorp zijn we naar het dorpje Adanwomase geweest waar ze kentestoffen weven. Er zijn verschillende technieken en verschillende patronen die ze weven. Elk patroon heeft zijn eigen betekenis. De stoffen worden gedragen bij speciale gelegenheden zoals een trouwerij, geboorte of een begrafenis. Wit en blauw zijn de traditionele kleuren.
Een gids heeft ons rondgeleid door verschillende processen van het weven. We hadden dit ook uit mogen proberen maar dit zag er zo ontzettend ingewikkeld uit. Als ik het zou doen dan zou het een heel apart knooppatroon worden.
We zijn ook naar de cacaoplantage geweest. Ik wist niet dat cacaobonen in een grote vrucht in de boom hingen. De gids heeft ons 1 vrucht gegeven en die vervolgens opengebroken. Het vliesje om de cacaoboon kun je opeten. Dit smaakt een beetje naar een lychee. De cacaobonen zelf moeten een paar dagen drogen. En eindelijk konden we na zoveel weken echte chocolade proeven!! Het wahala voor een vrouw: 100% chocolade! ’s Avonds had ik wel een allergische reactie: mijn mond en keel brandde flink! Maar dat heb ik over voor chocolade! De cacao in Ghana wordt allemaal geëxporteerd, zonde!!!
De weg terug was beroerd. We moesten eerst naar Kumasi, de chaotische drukke stad waar alles in het land samen komt. Daar moesten we uren wachten voordat de trotro vertrok. Maar we zaten in een luxe trotro, ik kon mijn benen kwijt!
De vader van Marianne vertelde me dat hij veel ghanese mannen aan de ballen ziet krabben. Een aantal taxi chauffeurs deden dat en wilde hem daarna een hand geven. Nu ben ik daar op gaan letten toen we op de nieuw market in een trotro zaten te wachten om naar het stempeldorp te gaan. Waar ik ook keek: ik zag alleen maar mannen aan de ballen krabben. En bedankt nu kan ik niks anders meer zien!
We hebben op maandag afscheid genomen van Marianne en haar vader. Ik vertelde de vader een van Marianne een paar minuten voor vertrek dat ik het jammer vond dat ik geen grap met hem had kunnen uithalen. Ik had zijn reactie wel willen zien! Nu begon de vader van Marianne ook te lachen omdat hij bedacht had dat hij mij op een andere manier bang wilde maken. Hij was naar het apendorp geweest en had daar een verschrikkelijk eng masker gekocht. Hij wilde dan met dit masker en een pruik op me in het donker bang maken en op mijn deur kloppen. Ik weet zeker dat ik daar heel erg van geschrokken zou zijn!
Maar.. als je tegen mij 100x zegt dat je geen grap moet uithalen dan bestaat de kans dat ik het dus juist wel doe. Ik ben de ochtend van vertrek vroeg op gestaan en heb 2 spinnen en een tor gevangen. Deze heb ik in een plastic zakje gedaan en 1 minuut voor vertrek heb ik het zakje geopend en heb ik hem de spinnen laten zien. We hebben een paar leuke rondjes gerend! De anderen waren op de hoogte dus er is een filmpje van gemaakt!
Ik heb deze week met Paa Yaw regelmatig zijn nieuwe rolstoel geoefend. Hij is supergemotiveerd en oefent zelf ook veel. Hij kan steeds beter heuveltjes op komen en kan zelfs al een stuk beter sturen! Supertrots zit hij als een koning in zijn stoel! Paa Yaw glimlacht volop! Hij is deze week samen met Kwame Evans verhuist naar het huis van Ineke en Bob. Dit is hun nieuwe thuis!
Stephen wilde graag een keer met mij naar de markt. Dit hebben we dan ook deze week gedaan. Hij liep een stuk en ik droeg hem een stuk. We hebben een ijsje, een appel en een banaan gekocht. Het ijsje hebben we buiten de poort opgegeten en de banaan en de appel heeft hij s’avonds met zijn broertje Joel gedeeld!
Quinten was deze week erg alert tijdens het lopen. Hij lachte veel en maakte een aantal keer een vreugde sprongetje.
Ik heb me deze week een beetje boos gemaakt. Ik had met Marloes gekeken naar het looppatroon van James en Joel. We zijn toen tot de conclusie gekomen dat James beter met de zilveren walker loopt en dat Joel beter met de rode walker loopt. De zilveren walker is een achterwaartse walker en dit geeft James veel meer stabiliteit. Hij kan met deze walker ook zelf lopen en zelfs goed sturen! Ik ben zo trots dat hij nu zelf loopt! Het bult af lopen is nog lastig omdat hij de snelheid niet kan controleren. Nadat ik dit had ondervonden heb ik het beide caregivers uitgelegd. 1 caregiver keek me aan alsof ik poep praatte en de andere zei: dit is de walker voor Joel en hij heeft het nodig voor de hoofdbalans. PUNT.
De dag er na heb ik gevraagd of ze niet heel alsjeblieft 1-2 dagen de walker wilde ruilen. Als ze het dan niks zouden vinden zouden we dat daarna kunnen bespreken. Dit werd natuurlijk niet lang volgehouden. Ik heb het toen met Joe Emma, de coördinator van de vrijwilligers, besproken omdat ze James de kans ontnemen om te leren lopen! Joe Emma heeft het voor elkaar gekregen dat ze de walkers geruild hebben!
De gastvrijwilliger Maartje was deze week voor het laatst. We hebben een afscheidsetentje in het restaurant gehad. Het was jammer dat we haar pas laat beter hebben leren kennen.
Donderdag is er een nieuwe vrijwilliger gekomen. Hij is op zijn verjaardag op PCC aangekomen. Een vriendin van Daan heeft ons laten weten dat het zijn verjaardag was en heeft ons gevraagd om dit samen te vieren. We hebben zijn kamer versier met een slinger en ballonnen en hebben dit s’avonds gevierd met cake, cola en bier!
Op vrijdag gingen we voor onze een na laatste keer naar de spot. Op de weg naar de spot kwam er een man ons voorbij gelopen/gerend. Ik vroeg aan Lotte hoe het mogelijk was dat een Ghanese man zo hard liep. Ze lopen namelijk vaak in slakkentempo. De man hoorde het en draaide zich om en zei: dat komt omdat ik niet uit Ghana kom maar uit Mali. Ik weet niet of het serieus was maar ik vond het grappig!
Op zaterdagochtend ben ik met de trotro naar Tamale gegaan richting Titus! Hij was al vroeg geland met het vliegtuig vanuit Accra. Voor mij was het 5-6u reizen met trotro. Het was gek om zonder Lotte en Marloes te zijn. Met Lotte heb ik alle uitstapjes samen gedaan dus dit was helemaal vreemd om helemaal alleen te reizen! Ik had onderweg geluk gehad. Ik had al snel een taxi naar de new market en vrij vlot vertrok de trotro naar techiman. In techiman had ik net de eerste trotro gemist en moest ik een uurtje wachten op de volgende. Achteraf gelukkig want de eerste trotro kreeg een lekke band. Onze trotro was beter. We hoefden maar 1x te stoppen omdat het gaspedaal los zat…
-
21 Februari 2014 - 18:39
Jelmer Jansen:
Hee Marlous,
Wat leuk om al die verhalen van je te lezen. En regelmatig zijn er ruzies wie nou de eerste was die op een van je verhalen reageerde maar deze keer ben ik de eerste eheheh. Ik hoop dat je het nog een paar weekjes goed naar je zin hebt daar in Ghana en dan zie ik je na de Carnaval een keer.
Groetjes Jelmer! -
21 Februari 2014 - 23:08
Truus Van Boheemen:
wat leuk om dit allemaal te lezen over Ghana, de mensen daar, die ik zo een beetje leer kennen en jou belevenissen daar. Ik hoop er dit jaar ook naar toe te kunnen gaan, Ineke Bosman is een vriendin van me. Een heel, heel bijzondere vrouw! Dank je wel voor je verslagen!
Gr. Truus -
22 Februari 2014 - 09:15
Marieke:
Hee Marlous!
Wat een leuke verhalen weer! Ik geniet van je verhalen, wat maak je veel mee.
Die grap met de vader van Marianne vind ik echt geweldig hahaha, je zal wel hard gelachen hebben :P
Ik zal ook hard gaan gillen als je me met spinnen achterna kwam!
Nog 1 week en dan ben je al weer hier, wat gaat de tijd toch snel, geniet van je laatste weekje en tot volgende week!
Liefs Marieke -
22 Februari 2014 - 16:03
Bertha:
Ha die lieve Marlous,
Wat heerlijk dat je die kindertjes kan laten lachen en dat je zoveel vooruitgang boekt met ze. Mooie grap met die spinnen joh en wees blij dat de vader van Marianne geen tijd meer had om nog een grap met jou uit te halen!!!
Mag je je eigen stuk gestempelde stof meenemen of moest je die achterlaten? De betekenissen die je gekozen hebt zijn erg mooi. Vooral die laatste over die sterren, maar jouw ster schittert al hoor, zeker daar in Ghana. Ze zullen je daar niet gauw vergeten door al mooie en goeie dingen die je daar hebt gedaan. Nog een weekje te gaan en dan weer naar huis met een rugzak vol mooie ervaringen en herinneringen die altijd bij je blijven.
Tot ergens in maart,
liefs Bertha
-
22 Februari 2014 - 21:03
Mary:
Hallo Marlous,
Wat gaat de tijd toch snel en wat heb je allemaal gedaan en beleeft. Echt heel veel en heel leuk.
En de ervaring om zo kinderen te revalideren en echt heel bijzonder.
Ik vind het nog steeds boeiend om te lezen wat je allemaal meemaakt en hoe je zonder taal toch heel goed kunt communiceren.
Ik wens je een fijne laatste week toe en een goede terugreis.
We spreken elkaar vast weer.
Veel groetjes en tot in Nederland.
Mary
|
-
23 Februari 2014 - 10:22
Marjolijn:
Heeeee Lieve Zus!!!!
Wat heerlijk nog maar een week!!!! Kan ik je mooi in het echt vertellen over al die leuke dingen die ik nog ga doen!!! Vooral over de vakantie :) :) :)
Geniet er nog even van!
Heel veel liefs,
Marjolijn -
23 Februari 2014 - 21:40
Marian:
Hoi Marlous,
Wat een verhalen! Ik ga anders tegen Ghana/Afrika aan kijken, wat een rijke cultuur hebben ze, nooit echt over nagedacht. Fijn dat Titus er nu is, veel plezier samen!
Groetjes, Marian -
26 Februari 2014 - 00:07
Mieke Berndsen:
Hoi marous, was weer genieten van je belevenissen. Moest lachen om de ghanese ballen. Moet je in nederland eens kijken bij het zwembad en bij het voetballen. Daar zitten de jochies aan.......
Fijn dat titus nu in Ghana is. Geniet van jullie welverdiende vakantie! Helaas is het mij nog steeds niet gelukt om de foto's te bekijken. Liefs mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
