Fan ice is so nice en bye bye Ghana!
Door: Marlous
Blijf op de hoogte en volg Marlous
01 Maart 2014 | Ghana, Nkoranza
Vorige week hebben Titus en ik de caregivers, kinderen, vrijwilligers en andere personeelsleden van PCC getrakteerd op een Fan ice vanillesmaak. Dit hebben we gedaan van het geld wat ik in Nederland ingezameld heb. De kinderen waren door het dolle heen. Het is grappig dat de caregivers ook zo blij met een ijsje zijn. Ze zijn erg behulpzaam en vragen meteen een ijsje voor de mensen die dat moment niet op pcc zijn en die ze dus later een ijsje willen geven. Zo komt het wel eens voor dat er 10 verschillende ijsjes voor auntie joyce worden gevraagd, 5 voor juliana, 5 voor Florence etc…
Het tweede is dat ik ben vergeten te vertellen dat er vorige week ook een andere nieuwe vrijwilliger is begonnen. Zijn naam is Henning. Dit is een Duitse jongen van 19 jaar. Hij heeft alles al gegeten: kat, hond, rat en hij heeft alles al meegemaakt en gezien. Hij heeft in Accra vrijwilligerswerk gedaan maar dit was niet wat hij er van verwacht had. Tijdens het reizen kwam hij met PCC in aanraking en Ineke vroeg hem of het hem niet leuk leek om hier vrijwilligerswerk te gaan doen om de periode goed af te kunnen sluiten. Dus dat deed hij.
De paar dagen dat ik kennis met hem heb gemaakt heeft hij Titus een cursus ‘Hoe te wassen’ gegeven. Marloes, de dokter, heeft hij een uitleg over medicijnen gegeven. Hij heeft ons ook gezegd dat we niet verdrietig moeten zijn omdat de kinderen ons toch na een week al weer vergeten zijn. Daarnaast heeft hij heeft weer bevestigd dat Duitsers gieriger zijn dan Nederlanders…
Het derde is dat we nog steeds moeten lachen om een pot met nutella, kaneel en om een klein minipakje hagelslag:
De pot nutella: een mannelijke vrijwilliger was een week weg van pcc, net op het moment dat we een grote pot nutella hadden gekregen. Toen hij terug kwam was de pot nutella op. Wat wil je met 5 vrouwen die snakken naar chocolade? Blijkbaar zijn er ook mannen met een enorme chocolade behoefte want na een maand moesten we nog aanhoren dat hij toch hevig teleurgesteld was geweest..
Een reusachtige pot kaneel: het begon met een grap omdat er een vrijwilliger niet mee wilde betalen aan de reusachtige pot met kaneel. Hij had het vorige minipotje betaald en alle gezamenlijke dingen gingen ook ontzettend snel op. Voor de grap zeiden we tegen elkaar dat we de pot met kaneel binnen 3 maanden op wilden hebben, voor het einde van onze vrijwilligersperiode. Het is ons uiteindelijk voor 99.9% gelukt. Kaneel in de pap, kaneel op brood, kaneel in en over de pannenkoeken, kaneel over het fruit….
Een minipakje hagelslag: 1 lullig klein minipakje hagelslag hebben we verstopt in onze koelkast om het vervolgens ’s avonds over een cakeje heen te strooien. Maar wat hebben we genoten van de cake met chocolade!
Week 13 Mijn laatste week
Op zondag zijn Marloes, Lotte, Titus en ik ’s avonds bij Kosa Beach, dichtbij cape coast, aangekomen. We verheugden ons al op het lekkere eten en de rust!
Lotte zat al een paar weken te kwakkelen met haar gezondheid. Op dinsdag zijn we naar cape coast castle gegaan maar tijdens de rondleiding hadden we besloten om de taxi terug naar kosa te pakken. Lotte was helemaal niet goed in orde. Ze kreeg flinke hoofdpijn, spierpijn, buikpijn en ’s avonds ook erg hoge koorts, tegen 40 graden aan. We hadden al bedacht dat als ze zo beroerd bleef, ze de volgende dag naar het ziekenhuis zou moeten gaan. Marloes zou de volgende ochtend toch in cape coast afgezet worden en dan zouden we eventueel mee kunnen rijden..
De volgende ochtend hebben we afscheid genomen van Marloes. Ze ging terug naar PCC. Afscheid nemen blijft lastig!! We hebben een fijne tijd met elkaar gehad! We zien elkaar in Nederland gelukkig snel weer (ik denk dat we als ontvangstcomité op het vliegveld klaar gaan staan ;) )
Wij zouden deze dag naar Krokrobite gaan, dichtbij Accra. Dit hebben we gedaan met een omweg. Bij het ontbijt vond ik Lotte al warrig. Ik had al in mijn hoofd dat we naar het ziekenhuis moesten gaan maar ze wilde dit zelf nog even afwachten. Na het ontbijt hebben Titus en ik de rekeningen betaald en hebben we onze zorgen tegen de eigenaren Annelies en Nol verteld. Zij vonden dat we meteen met haar naar het ziekenhuis moest gaan en dat ze niet moest spotten met haar gezondheid. Omdat we om 11:00 uit de kamer moesten zijn omdat er andere gasten zouden komen hebben Titus en ik eerst onze spullen naar het kantoor van kosa verplaatst. Vervolgens ben ik naar Lotte gegaan met de mededeling dat we nu naar het ziekenhuis gaan en dat de taxi over een half uur klaar staat. Vervolgens hebben we de koffer ingepakt, in kantoor gezet en heeft ze haar ouders gebeld.
Bij het ziekenhuis aangekomen hebben we eerst een test voor malaria en buiktyfus laten doen. Deze moest je van te voren betalen. Er kwam niks uit de twee testen. Gelukkig geen malaria! De test voor de buiktyfus schijnt ook niet zo betrouwbaar te zijn als je er maar 1 laat afnemen…
Omdat ze nog steeds zo afwezig was hebben we besloten om toch in het ziekenhuis naar een dokter te gaan. Er moest weer een consult aangevraagd en betaald worden. Vervolgens is Lotte onderzocht en werd er besloten dat ze 4 uur aan het infuus moest om vocht te laten toedienen. In die tijd zijn Titus en ik terug gegaan naar Kosa om de koffers op te halen. We wilden toch proberen om die avond in Krokrobite te komen. Toen we terug kwamen zag ze er al beter uit. Ze kreeg ook medicatie mee. Hier kun je een halve dag in het ziekenhuis verblijven voor nog geen 30 euro, inclusief een berg medicatie.
Net voor het donker kwamen we in krokrobite aan bij big milly’s. We waren allemaal een beetje teleurgesteld omdat we een heel ander beeld in ons hoofd hadden. De wc moet je doorspoelen met een emmer. Als je wilt douchen moet je eerst met een emmer water uit een put halen en je vervolgens met deze emmer douchen. Ik vond het zelf al niet zo’n aantrekkelijk idee, vooral niet voor de laatste dagen. Voor Lotte vond ik het nog veel vervelender omdat zij veel last van haar buik had.
Gelukkig veranderde ons beeld de volgende ochtend een beetje. Het douchen met een emmer is toch minder erg dan we dachten. Ik kon er zelfs mijn haren goed mee wassen. Eigenlijk goed dat we dit ook mee hebben gemaakt, weer een ervaring rijker!
Big milly’s is een prima accommodatie maar Titus en ik voelden ons er niet heel prettig. We houden meer van rust, iets kleinschaligere accommodatie, verre wandelingen maken op het strand en minder blanke mensen. De Ghanese mensen op het strand vinden we wel leuk. Het is leuk om te zien hoe de vissers hun netten binnen halen en hoe de kinderen aan het spelen zijn. We zagen bijvoorbeeld een jongetje zelf een bootje maken met een echt zeil er op.
Verder zijn er kraampjes waar mensen eten verkopen en ook hutjes waar je souvenirtjes kunt kopen. Op aanraden van vrijwilliger Simon zijn we bij ‘dizzy lizzy’ red red gaan eten. Je kunt daar volgens hem de lekkerste red red van heel Ghana eten. Het was ook superlekker en ik twijfel zelfs welke red red lekkerder is die van de markt in Nkoranza of de red red van dizzy lizzy?
We hebben een tijdje terug een Afrikaans spel gekocht met vakjes en balletjes. Dit spel hebben we al meerdere keren uitgelegd gekregen. Maar doordat we steeds drie verschillende spelen uitgelegd kregen haalden we alles door elkaar. Nu in krokrobite hebben we het aan 2 rasta’s gevraagd. Het was leuk om het spel te spelen. Helaas 2x een hele andere uitleg. Lotte en ik gaan dus zelf onze regels maken. Zo kunnen we ook makkelijker winnen ;)
Vrijdag was een rare dag. We waren de hele dag aan het wachten totdat Lotte opgehaald werd met de taxi en naar het vliegveld gebracht zou worden. Het voelde bijna of ik zelf ook weg ging. Toen de taxi er was en ik afscheid van Lotte moest nemen kreeg ik het moeilijk. Ik zou haar gaan missen! Tegelijkertijd werd er op het knopje start gedrukt en werd de film van de afgelopen maanden in mijn hoofd afgespeeld…
Vandaag vertrekken Titus en ik ook naar huis. Zo’n laatste dag is helemaal gek. Je moet je kamer uit en je bagage in een hokje stoppen en wachten totdat je aan het einde van de middag opgehaald wordt. Gelukkig hebben we nog een goed boek en een paar leuke spelletjes.
Belangrijk is ook om te vertellen wat ik met het ingezamelde geld heb gedaan:
- Twee trapjes en 2 bankjes zijn in Ghana gemaakt. Ze kunnen tijdens het fysiotherapie uurtje gebruikt worden om met de kinderen te oefenen.
- IJsjes voor iedereen op PCC
- Veel soorten verf voor de artclub gekocht in Ghana
- Tekenspullen (papier, oliekrijt, aquarelpotloden, gummen, puntenslijpers, schetspotloden..) voor de artclub gekocht in Nederland
Daarnaast heb ik nog 2050 euro over. Mijn plan was om het eerst uit te geven aan het nieuwe fysiotherapiegebouw. Maar een week geleden zag ik op de site van het Hand in Hand project dat ze ook een sponsor zoeken voor James. James is 1 van de kinderen die me het meest heeft geraakt.
Voor mijn opleiding kinderfysiotherapie moeten we elk jaar een casus en film maken over het onderzoek en de behandeling van 1 kind. Ik heb hier James voor uitgekozen. We hebben samen in drie maanden een mooie vooruitgang laten zien!
Ik vind het daarom ook speciaal om van een deel van het geld wat ik heb gezameld, en nog over heb, James 1 of 2 jaar te sponsoren. Wordt vervolgd…
Dank je wel voor het lezen van mijn blog en voor de kaartjes, berichtjes etc. Mijn avontuur is over een paar dagen afgelopen. Mijn leven na Ghana gaat beginnen…
-
01 Maart 2014 - 11:53
Karin:
Hoi Marlous,
weer een mooi en aangrijpend verhaal! Je hebt het door jou opgehaalde geld een goede bestemming gegeven.
Ik wens jou en Titus een goeie terugreis en we zien je binnenkort vast een keer!
Groetjes Karin -
01 Maart 2014 - 12:21
:
Lieve number 1,
Ik heb een beetje kppenvel gekregen van je verhaal. Nu komt het besef echt dat jij en Loetah niet meer terug komen op PCC. Vandaag heb ik bij de art club gewerkt met Adyoa, ik had jouw kleren aan, dus je was er zeker bij!
Maar natuurlijk heb ik ook heel hard gelachen om je verhaal. Er is trouwens al geïnformeerd of de overige stroopwafels voor algemeen gebruik zijn, want meneer had zn pakje al leeg ;). Ik ga misschien proberen straks pannenkoeken te bakken, dus dan is de kaneel zeker op, oepsie uitgeschoten ;).
Heel veel succes met de terugreis! Tot snel op de pannenkoeken party!
Liefs, number 2 -
01 Maart 2014 - 14:11
Irene Peters:
Mooi verhaal weer Marlous,
Wat heb jij veel meegemaakt.
Hartstikke goed dat je James sponsort.
Goede terugreis samen en voor straks fijne thuiskomst.
-
01 Maart 2014 - 15:46
HELMI:
We staan al bijna klaar om jullie op te halen(op zn hollands.)(dus niet met 8 man in 1 auto Marlous)
Je verhaal was van begin tot eind ontroerend en prachtig om te lezen.Tot gauw... -
01 Maart 2014 - 21:00
Riky Rosendaal-Wenting.:
Lieve Marlous..
Weer een heel mooi reisverslag.En nu op naar Nederland.
Ik wens je een goede terug reis..
Groetjes uit Loil..Riky.. -
01 Maart 2014 - 21:25
Wilma:
Ik vind het gewoon gezellig om straks weer samen in de oefenzaal ( meestal even overal snel tussendoor) elkaar weer te zien en bij te kletsen! Groetjes Wilma -
02 Maart 2014 - 23:42
Yvonne :
Bedankt voor al je mooie aangrijpende verhalen. Welkom thuis in ons kikkerland. Tot gauw.
-
02 Maart 2014 - 23:59
José :
Welkom terug in Nederland en tot gauw!!!
gr. José -
04 Maart 2014 - 10:38
Marian:
Goeie reis terug en welkom in Nederland. Speciaal voor jou lente-achtig weer besteld (11 grden :) )
groetjes Marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley