Uitstapjes, ghanese cultuur en kerstmis!
Door: Marlous
Blijf op de hoogte en volg Marlous
22 December 2013 | Ghana, Nkoranza
Op zondag (15 dec) hebben we op de old market een fiets gehuurd om naar de waterval hier in de buurt te kunnen fietsen. Voor +- 1 euro kun je een fiets huren! Het zijn wel echte ghanese fietsen, van de meeste deden de remmen het nauwelijks. Net toen ik me bedacht wat zou er gebeuren als 1 van ons onderweg een lekke band zou krijgen, kreeg Marianne een lekke band... We waren toen ongeveer 10 minuten onderweg… Na even overlegd te hebben met elkaar zijn Lizanne en ik vooruit gefietst om te kijken of Marianne, Linda en Lotte lopend naar het dorpje konden komen. Het was gelukkig wel te doen! In het dorpje werden we heel hartelijk ontvangen. Er kwamen meteen een aantal mensen op ons af om te vragen of ze ons misschien zouden kunnen helpen. Na uitgelegd te hebben dat Marianne’s band geknapt was, leenden ze ons een mountainbike en ook zouden ze de fietsband van Marianne repareren. Daarna zouden ze naar de waterval toekomen en de fietsen weer omruilen. Hij hoefde er geen geld voor. (Marianne heeft hem natuurlijk wel wat gegeven want ze was zo gelukkig dat ze haar band gemaakt was) Het was bijzonder op te zien hoe gastvrij deze mensen waren! Ik zie het niet voor me dat in Nederland iemand, voor jou onbekend, je de allerbeste fiets van het dorp uitleend, dan je band gaat plakken en je ook nog eens op gaat zoeken om de fiets weer om te ruilen. Er zullen altijd uitzonderingen zijn maar ik denk dat de meeste mensen in Nederland een stuk moeilijker zouden doen!
De weg naar de waterval was achteraf te zien niet moeilijk te vinden maar natuurlijk waren wij de weg naar de waterval in eerste instantie voorbij gereden. Uiteindelijk hebben we toch, na een grote omweg, de zandweg naar de waterval gevonden en zijn we ook bij de waterval aangekomen. We hadden geluk dat het zaterdagnacht heel hard geregend heeft en dat er daardoor veel water was. We hebben heerlijk gepicknickt met pannenkoeken, crackers met eiersalade, cake en limonade!
Aan het einde van de middag gingen we weer op weg naar huis. Het is hier heel heuvelachtig en ik herinnerde me van de heenweg dat we veel de heuvel af fietste. Dus nu was het flink klimmen!!
Eenmaal thuis aangekomen waren we kapot! Maar we hebben een superleuke dag gehad!
Op maandag (16dec) werd ik om half 6 ’s ochtends heel fit wakker, lekker koud gedouched en de dag kon beginnen! Het fysiotherapie uurtje was leuk. Ik heb een blokkentoren gebouwd met Kojo Patrick, 4x15 sit-to-stand met Adyoa geoefend, met Paw Yaa op hoge knieënstand met een ballon gespeeld en ik heb gelopen met Quinten. Met mijn special attentions gaat het steeds beter maar toch heb ik soms nog wel twijfels. Wumpini schakelt bijvoorbeeld heel snel over van lachen naar huilen en andersom. Soms is het moeilijk van elkaar te onderscheiden. Ik ben er wel achter dat hij meestal iets met geluid en veel bewegen leuk vindt. Maar deze week reageerde hij niet heel enthousiast. Ik heb dit ook even kort besproken met Joe Emma, de persoon die hier op PCC het meeste met ons regelt. Hij gaf ook aan dat het bij Wumpini afhankelijk is van zijn mood wat je dat uur, de dag of de week met hem kunt doen. Dat stelde mij een beetje gerust. Met Ama lekma gaat het wisselend. Soms zijn we samen 20 minuten actief aan het oefenen. Soms huilt ze vaak en heel hard, heeft ze honger of zijn al haar reflexen zo actief waardoor je niet met haar kan oefenen. Quinten vindt het deze week minder leuk om te lopen. Het valt me op dat hij weer meer slapend op de grond ligt. Joe Emma gaf aan dat het een kwetsbaar kind heeft en dat hij het in dit jaargetijde heel koud heeft.
Met Shalomina ben ik haar linkerbeen aan het trainen. Het viel me op dat ze bij heel veel dingen (opstaan van grond of stoel, opstapjes, lopen) haar linkerbeen veel minder of niet gebruikt. Het oefenen blijft door haar intellectuele beperkingen heel lastig. Sinds deze week heb ik het gevoel dat ik er toch mee door moet gaan maar dan 2-3x in de week. De andere 2-3x ga ik met een ander meisje oefenen die het naar mijn idee ook nodig heeft en die meer trainbaar is.
Ik ben deze week voor het eerst samen met de kinderen het water ingegaan! Ik had geen wondjes meer op mijn voeten en ik heb me over de hygiëne heen gezet. Het was echt superleuk! De kinderen vinden het helemaal super wanneer er volwassenen het water in gaan! Dan kunnen ze bijvoorbeeld het water ingegooid worden!
Deze week hebben we ook weer 2x voor het koor geoefend. De eerste keer was ik best een beetje faalangstig omdat ik de liedjes nog helemaal niet ken. De tweede keer stond er een caregiver naast mij die nauwelijks Engels kan. Ze zingt dus de zinnen na die worden gezongen. Dit klinkt dus soms nergens naar. Omdat ze er ook nog grappig bij danste: iedereen deed een stapje naar links maar zij naar rechts en ze twistte daarna haar billen tegen Lizanne aan. Het was hilarisch. Zij, lizanne en ik kregen de slappe lach waardoor iedereen erg moest lachen. Dit was voor mij een fijn moment omdat je iets samen met de caregivers doet. Het schept een beetje een band. En daarnaast hoop ik dat deze caregiver naast mij staat met kerstmis! Dan kan ik tussendoor wat lachen en valt het niet op dat ik dan net de tekst niet ken hahaha..
Op woensdag (18 dec) heb ik voor het eerst hardgelopen samen met Evi, mijn trouwe coach. Om 6 uur ’s ochtends, muziekje op en rennen maar! 9x2 minuten! Mijn conditie is niet heel super en het is hier heuvelachtig dus voor mij een goede training! De rest van de week had ik weer last van krampen in mijn buik dus heb ik niet gerend.
Andere cultuur
Als je 2-3 weken op vakantie bent in een ver land heb je vaak ook te maken met totaal andere cultuur. Natuurlijk zal dit zal ook niet altijd even makkelijk zijn. Maar in de meeste gevallen kun je als het moeilijk wordt of als je iets niet zo leuk vindt, weglopen, iets vermijden of ervoor kiezen om ergens niet heen te gaan. Mijn werkschema op PCC is op zich niet zwaar maar meer alles er om heen, de cultuur en de omgeving waarin je leeft maken het soms moeilijk. Vooral omdat je jezelf de hele dag door tegenkomt. Hoe ik op iets reageer, wat mijn gewoontes zijn en hoe ik me voel…
Ik heb me deze week een paar keer best rot gevoeld na een gesprekje met een van de caregivers. De communicatie gaat hier zo anders dan in Nederland. Soms in mijn ogen zo bot, direct, kort. Maar soms is dit denk ik de snelste manier om iets gedaan te krijgen. ‘Hello, Hello..’ ‘Do this’, ‘take this’ er wordt ook geen zin achteraan geplakt waarom ze iets van je vragen of waarom ze het zo zeggen. Maar zo communiceren ze soms ook tegen elkaar. Een cultuurverschil denk ik. En ik denk ook dat het voor hen heel lastig is omdat er zoveel vrijwilligers gedurende het jaar komen die allemaal voor een korte periode blijven maar altijd weer weg gaan. Er zal niet altijd de behoefde bestaan om iets van een band op te bouwen. Ik blijf in ieder geval wel mijn best doen om iets van contact te hebben met de caregivers. Ik denk dat een band opbouwen erg belangrijk is, zeker omdat je er 3 maanden bent en het samen moet doen. Ik probeer geïnteresseerd te zijn, iedereen vrolijk te groeten en ook iedereen te respecteren. Ik kan nu na 3 weken zeggen dat ik ook wat terug krijg. Sommige caregivers beginnen nu ook wel eens met groeten, geven meer antwoord dan 1 zin of 1 woord en leggen iets op een normale manier iets uit.
Misschien komt er ooit een tijd dat ik niet alles persoonlijk neem en niet zo veel nadenk...
Overleg Albert
Albert en Jeannette zijn deze week op PCC aangekomen. Het was superleuk om te zien hoe blij de kinderen waren om hen weer te zien! Iedereen was in een feeststemming.
Aan het einde van de week heb ik even met Albert om te tafel gezeten om een aantal kinderen te bespreken. Ik heb aangegeven wat ik heb onderzocht/geobserveerd en ik heb een aantal ideeën over hulpmiddelen besproken. We hebben nog geen concreet plan over het uitgeven van het geld. Eerst moet ik met een aantal mensen in Nederland overleggen over mijn ideeën. Dus dit ga ik de komende weken doen.
Ik heb ook het fysiotherapieuurtje met Albert doorbesproken. Wat ik hierin lastig vindt is dat ik het graag samen wil doen. Ik heb nu het gevoel dat ieder voor zich bezig is en dat er geen communicatie is. Albert stelde voor om in het nieuwe jaar een keer een half uur om de tafel te gaan zitten met een aantal caregivers die meehelpen bij het fysiotherapieuurtje. Zij weten namelijk heel veel van de kinderen en ik kan hen misschien vanuit mijn vakgebied helpen. Ik hoop dat het een leuk informeel gesprek gaat worden. Het was een fijn gesprek!
Het was voor ons vrijdag (20dec) niet duidelijk wat ons programma voor die dag zou zijn. Bij navraag gedaan te hebben mocht je alles zelf weten. Je kon helpen met het schoonmaken van heel PCC of je kon je special attentions door laten gaan. Ik heb beiden gedaan. Bij het schoonmaken wordt al het vuil van het terrein opgeruimd, gesnoeid, bladeren takken van daken afgehaald en geveegd. En alles wat dan rommel is wordt in de fik gezet. Overal op het terrein zag je kleine brandjes. Het leek of een kwart van PCC in de fik stond!!
Op zaterdagochtend (21 dec) was ik al heel vroeg wakker dus ik ben om 7uur de was gaan doen. We hadden voor het weekend een druk schema en de rest moest ook nog wassen. Ik zou zo niemand in de weg zitten, dus het leek een prima plan! Om 9:00 begon de art lub van Ineke. Ik heb samen met Adyoa haar tekening afgemaakt. Een ezel met rode schoentjes! Erg leuk, vooral omdat het haar schets was en ik die samen met haar op papier gezet heb!
Toen ik terug kwam van de artclub zag ik dat de hele achtertuin bij het vrijwilligershuis in de fik heeft gestaan. Op zaterdag zijn de kinderen en de caregivers verder gegaan met opruimen. Hier was ik zo blij mee. Vooral omdat mijn was buiten te drogen hing….
Op zaterdagavond (21dec) zijn we uit gegaan, naar een spot, genaamd rooftop. Samen met Lizanne, Linda, Simon, (3 andere vrijwilligers) Jan, Carla (hele aardige vrijwilligers van +-60 die PCC opknappen d.m.v. verven van stoelen en tafels, zij houden van dansen!) Erik en Vincent (ghanese vrienden van Simon) zijn we er naar toe gegaan. Er stond robotmuziek op en ik wist me niet zo goed te bewegen. Jan en Carla danste volop ook met de ghanese mensen. Dit was superleuk om te zien!! Na even de kat uit de boom te hebben gekeken heb ik ook wat gedanst! Ik moet een beetje wennen aan het aanraken tijdens het dansen met een ghanese man. Het is wat intiemer dan hoe de meeste mensen in NL dansen. Het is niet seksueel bedoeld maar het is hier een normale manier van dansen.
We hebben een leuke en gezellige avond gehad! Veel gelachen!! Ik vind het ook zo fijn dat het hier om 8-9 uur begint en dat het om 12-1 uur afgelopen is. Dan heb ik veel meer aan de volgende dag aangezien ik altijd om half 6 wakker ben.
Kerst
Het kerstgevoel begint een beetje te komen. De generale repetitie van het kerstspel is geweest. We oefenen 2x per week voor het koor. Het schoonmaken van PCC is een gezamenlijk gebeuren waarbij ook de hele ochtend kerstmuziek wordt gedraaid. De plaat loopt soms vast en sommige kinderen gaan helemaal uit hun dak bij die beat. Mijn moeder heeft me een aantal appjes gestuurd van kerststukjes, kaarsjes etc. Ik heb versierde kerstbomen op facebook langs zien komen, een filmpje van jingle bells met mannen in boxershorts en heb een lief kerstkaartje gekregen!! En het meest bijzonder is dit https://www.youtube.com/watch?v=2GHGkRm-uEc Ik heb het al meer dan 10x geluisterd en ik ben er helemaal weg van!! Het ontroert me em het is heel persoonlijk!
Volgende week hebben we een druk programma er komen 2 koren, een brassband, we spelen het kerstspel, we zingen met het koor en we gaan kijken waar we op kerstnacht naar de kerk kunnen gaan!
En als laatste wil ik even zeggen dat ik het superleuk vind dat ik zoveel positieve reacties op mijn blog en op de foto’s krijg. Ik vind het leuk om alle persoonlijke berichtjes te lezen.
Ook deze week staan er weer wat nieuwe foto’s op de site!! https://picasaweb.google.com/101789931643405598932/FotoSGhana?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMux_vSf_tyiDw&feat=directlink
Alvast hele fijne feestdagen gewenst!! Geniet van de kerst in de kou, een kerst in een warm land blijft toch echt heel raar!
De weg naar de waterval was achteraf te zien niet moeilijk te vinden maar natuurlijk waren wij de weg naar de waterval in eerste instantie voorbij gereden. Uiteindelijk hebben we toch, na een grote omweg, de zandweg naar de waterval gevonden en zijn we ook bij de waterval aangekomen. We hadden geluk dat het zaterdagnacht heel hard geregend heeft en dat er daardoor veel water was. We hebben heerlijk gepicknickt met pannenkoeken, crackers met eiersalade, cake en limonade!
Aan het einde van de middag gingen we weer op weg naar huis. Het is hier heel heuvelachtig en ik herinnerde me van de heenweg dat we veel de heuvel af fietste. Dus nu was het flink klimmen!!
Eenmaal thuis aangekomen waren we kapot! Maar we hebben een superleuke dag gehad!
Op maandag (16dec) werd ik om half 6 ’s ochtends heel fit wakker, lekker koud gedouched en de dag kon beginnen! Het fysiotherapie uurtje was leuk. Ik heb een blokkentoren gebouwd met Kojo Patrick, 4x15 sit-to-stand met Adyoa geoefend, met Paw Yaa op hoge knieënstand met een ballon gespeeld en ik heb gelopen met Quinten. Met mijn special attentions gaat het steeds beter maar toch heb ik soms nog wel twijfels. Wumpini schakelt bijvoorbeeld heel snel over van lachen naar huilen en andersom. Soms is het moeilijk van elkaar te onderscheiden. Ik ben er wel achter dat hij meestal iets met geluid en veel bewegen leuk vindt. Maar deze week reageerde hij niet heel enthousiast. Ik heb dit ook even kort besproken met Joe Emma, de persoon die hier op PCC het meeste met ons regelt. Hij gaf ook aan dat het bij Wumpini afhankelijk is van zijn mood wat je dat uur, de dag of de week met hem kunt doen. Dat stelde mij een beetje gerust. Met Ama lekma gaat het wisselend. Soms zijn we samen 20 minuten actief aan het oefenen. Soms huilt ze vaak en heel hard, heeft ze honger of zijn al haar reflexen zo actief waardoor je niet met haar kan oefenen. Quinten vindt het deze week minder leuk om te lopen. Het valt me op dat hij weer meer slapend op de grond ligt. Joe Emma gaf aan dat het een kwetsbaar kind heeft en dat hij het in dit jaargetijde heel koud heeft.
Met Shalomina ben ik haar linkerbeen aan het trainen. Het viel me op dat ze bij heel veel dingen (opstaan van grond of stoel, opstapjes, lopen) haar linkerbeen veel minder of niet gebruikt. Het oefenen blijft door haar intellectuele beperkingen heel lastig. Sinds deze week heb ik het gevoel dat ik er toch mee door moet gaan maar dan 2-3x in de week. De andere 2-3x ga ik met een ander meisje oefenen die het naar mijn idee ook nodig heeft en die meer trainbaar is.
Ik ben deze week voor het eerst samen met de kinderen het water ingegaan! Ik had geen wondjes meer op mijn voeten en ik heb me over de hygiëne heen gezet. Het was echt superleuk! De kinderen vinden het helemaal super wanneer er volwassenen het water in gaan! Dan kunnen ze bijvoorbeeld het water ingegooid worden!
Deze week hebben we ook weer 2x voor het koor geoefend. De eerste keer was ik best een beetje faalangstig omdat ik de liedjes nog helemaal niet ken. De tweede keer stond er een caregiver naast mij die nauwelijks Engels kan. Ze zingt dus de zinnen na die worden gezongen. Dit klinkt dus soms nergens naar. Omdat ze er ook nog grappig bij danste: iedereen deed een stapje naar links maar zij naar rechts en ze twistte daarna haar billen tegen Lizanne aan. Het was hilarisch. Zij, lizanne en ik kregen de slappe lach waardoor iedereen erg moest lachen. Dit was voor mij een fijn moment omdat je iets samen met de caregivers doet. Het schept een beetje een band. En daarnaast hoop ik dat deze caregiver naast mij staat met kerstmis! Dan kan ik tussendoor wat lachen en valt het niet op dat ik dan net de tekst niet ken hahaha..
Op woensdag (18 dec) heb ik voor het eerst hardgelopen samen met Evi, mijn trouwe coach. Om 6 uur ’s ochtends, muziekje op en rennen maar! 9x2 minuten! Mijn conditie is niet heel super en het is hier heuvelachtig dus voor mij een goede training! De rest van de week had ik weer last van krampen in mijn buik dus heb ik niet gerend.
Andere cultuur
Als je 2-3 weken op vakantie bent in een ver land heb je vaak ook te maken met totaal andere cultuur. Natuurlijk zal dit zal ook niet altijd even makkelijk zijn. Maar in de meeste gevallen kun je als het moeilijk wordt of als je iets niet zo leuk vindt, weglopen, iets vermijden of ervoor kiezen om ergens niet heen te gaan. Mijn werkschema op PCC is op zich niet zwaar maar meer alles er om heen, de cultuur en de omgeving waarin je leeft maken het soms moeilijk. Vooral omdat je jezelf de hele dag door tegenkomt. Hoe ik op iets reageer, wat mijn gewoontes zijn en hoe ik me voel…
Ik heb me deze week een paar keer best rot gevoeld na een gesprekje met een van de caregivers. De communicatie gaat hier zo anders dan in Nederland. Soms in mijn ogen zo bot, direct, kort. Maar soms is dit denk ik de snelste manier om iets gedaan te krijgen. ‘Hello, Hello..’ ‘Do this’, ‘take this’ er wordt ook geen zin achteraan geplakt waarom ze iets van je vragen of waarom ze het zo zeggen. Maar zo communiceren ze soms ook tegen elkaar. Een cultuurverschil denk ik. En ik denk ook dat het voor hen heel lastig is omdat er zoveel vrijwilligers gedurende het jaar komen die allemaal voor een korte periode blijven maar altijd weer weg gaan. Er zal niet altijd de behoefde bestaan om iets van een band op te bouwen. Ik blijf in ieder geval wel mijn best doen om iets van contact te hebben met de caregivers. Ik denk dat een band opbouwen erg belangrijk is, zeker omdat je er 3 maanden bent en het samen moet doen. Ik probeer geïnteresseerd te zijn, iedereen vrolijk te groeten en ook iedereen te respecteren. Ik kan nu na 3 weken zeggen dat ik ook wat terug krijg. Sommige caregivers beginnen nu ook wel eens met groeten, geven meer antwoord dan 1 zin of 1 woord en leggen iets op een normale manier iets uit.
Misschien komt er ooit een tijd dat ik niet alles persoonlijk neem en niet zo veel nadenk...
Overleg Albert
Albert en Jeannette zijn deze week op PCC aangekomen. Het was superleuk om te zien hoe blij de kinderen waren om hen weer te zien! Iedereen was in een feeststemming.
Aan het einde van de week heb ik even met Albert om te tafel gezeten om een aantal kinderen te bespreken. Ik heb aangegeven wat ik heb onderzocht/geobserveerd en ik heb een aantal ideeën over hulpmiddelen besproken. We hebben nog geen concreet plan over het uitgeven van het geld. Eerst moet ik met een aantal mensen in Nederland overleggen over mijn ideeën. Dus dit ga ik de komende weken doen.
Ik heb ook het fysiotherapieuurtje met Albert doorbesproken. Wat ik hierin lastig vindt is dat ik het graag samen wil doen. Ik heb nu het gevoel dat ieder voor zich bezig is en dat er geen communicatie is. Albert stelde voor om in het nieuwe jaar een keer een half uur om de tafel te gaan zitten met een aantal caregivers die meehelpen bij het fysiotherapieuurtje. Zij weten namelijk heel veel van de kinderen en ik kan hen misschien vanuit mijn vakgebied helpen. Ik hoop dat het een leuk informeel gesprek gaat worden. Het was een fijn gesprek!
Het was voor ons vrijdag (20dec) niet duidelijk wat ons programma voor die dag zou zijn. Bij navraag gedaan te hebben mocht je alles zelf weten. Je kon helpen met het schoonmaken van heel PCC of je kon je special attentions door laten gaan. Ik heb beiden gedaan. Bij het schoonmaken wordt al het vuil van het terrein opgeruimd, gesnoeid, bladeren takken van daken afgehaald en geveegd. En alles wat dan rommel is wordt in de fik gezet. Overal op het terrein zag je kleine brandjes. Het leek of een kwart van PCC in de fik stond!!
Op zaterdagochtend (21 dec) was ik al heel vroeg wakker dus ik ben om 7uur de was gaan doen. We hadden voor het weekend een druk schema en de rest moest ook nog wassen. Ik zou zo niemand in de weg zitten, dus het leek een prima plan! Om 9:00 begon de art lub van Ineke. Ik heb samen met Adyoa haar tekening afgemaakt. Een ezel met rode schoentjes! Erg leuk, vooral omdat het haar schets was en ik die samen met haar op papier gezet heb!
Toen ik terug kwam van de artclub zag ik dat de hele achtertuin bij het vrijwilligershuis in de fik heeft gestaan. Op zaterdag zijn de kinderen en de caregivers verder gegaan met opruimen. Hier was ik zo blij mee. Vooral omdat mijn was buiten te drogen hing….
Op zaterdagavond (21dec) zijn we uit gegaan, naar een spot, genaamd rooftop. Samen met Lizanne, Linda, Simon, (3 andere vrijwilligers) Jan, Carla (hele aardige vrijwilligers van +-60 die PCC opknappen d.m.v. verven van stoelen en tafels, zij houden van dansen!) Erik en Vincent (ghanese vrienden van Simon) zijn we er naar toe gegaan. Er stond robotmuziek op en ik wist me niet zo goed te bewegen. Jan en Carla danste volop ook met de ghanese mensen. Dit was superleuk om te zien!! Na even de kat uit de boom te hebben gekeken heb ik ook wat gedanst! Ik moet een beetje wennen aan het aanraken tijdens het dansen met een ghanese man. Het is wat intiemer dan hoe de meeste mensen in NL dansen. Het is niet seksueel bedoeld maar het is hier een normale manier van dansen.
We hebben een leuke en gezellige avond gehad! Veel gelachen!! Ik vind het ook zo fijn dat het hier om 8-9 uur begint en dat het om 12-1 uur afgelopen is. Dan heb ik veel meer aan de volgende dag aangezien ik altijd om half 6 wakker ben.
Kerst
Het kerstgevoel begint een beetje te komen. De generale repetitie van het kerstspel is geweest. We oefenen 2x per week voor het koor. Het schoonmaken van PCC is een gezamenlijk gebeuren waarbij ook de hele ochtend kerstmuziek wordt gedraaid. De plaat loopt soms vast en sommige kinderen gaan helemaal uit hun dak bij die beat. Mijn moeder heeft me een aantal appjes gestuurd van kerststukjes, kaarsjes etc. Ik heb versierde kerstbomen op facebook langs zien komen, een filmpje van jingle bells met mannen in boxershorts en heb een lief kerstkaartje gekregen!! En het meest bijzonder is dit https://www.youtube.com/watch?v=2GHGkRm-uEc Ik heb het al meer dan 10x geluisterd en ik ben er helemaal weg van!! Het ontroert me em het is heel persoonlijk!
Volgende week hebben we een druk programma er komen 2 koren, een brassband, we spelen het kerstspel, we zingen met het koor en we gaan kijken waar we op kerstnacht naar de kerk kunnen gaan!
En als laatste wil ik even zeggen dat ik het superleuk vind dat ik zoveel positieve reacties op mijn blog en op de foto’s krijg. Ik vind het leuk om alle persoonlijke berichtjes te lezen.
Ook deze week staan er weer wat nieuwe foto’s op de site!! https://picasaweb.google.com/101789931643405598932/FotoSGhana?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMux_vSf_tyiDw&feat=directlink
Alvast hele fijne feestdagen gewenst!! Geniet van de kerst in de kou, een kerst in een warm land blijft toch echt heel raar!
-
23 December 2013 - 00:38
Willy:
Hoi Marlous, ik heb met veel plezier jouw verslag gelezen. Het lijkt net of ik een boek aan het lezen ben. Wat kun jij goed schrijven zeg. Door de foto's zie ik jouw hele verhaal voor me. Ik kijk al weer uit naar je volgende verslag. Het wordt hier geen kerst met sneeuw en vrieskou, dus dat hoef je niet te missen. Ik ben benieuwd hoe bij jullie de kerst wordt gevierd en hoe jij het ervaart. Geniet er maar lekker van. Voor jou en ook voor alle mensen daar een Zalig Kerstfeest. Liefs ook namens Harry, Willy. -
23 December 2013 - 14:28
Danielle Roksnoer:
Hoi Marlous, wat leuk om te lezen wat je allemaal mee maakt.Heel andere wereld/cultuur daar. Ik vind het zo knap dat je het allemaal maar doet! Geniet zoveel je kunt. Fijne feestdagen daar.
Liefs Danielle -
23 December 2013 - 14:44
Wilma:
Hoi Marlous! Hier is het grijs, grauw en al om half 6 donker! Maar ondanks dat hebben we eem leuke en gezellige kerstlunch met mooie Kerstpakketten gekregen! Iedereen was blij want we hebben de externe audit van de HKZ doorstaan en zijn goed bevonden! Verder is het lekker druk, hoewel de komende weken alle collegae wel extra vrij zijn! Heerlijk even geen vaste verplichtingen! En voor jou wens ik je samen met je 'team' hele leuke, gezellige kerstdagen! Groetjes uit het grijze Holland: Wilma! -
23 December 2013 - 14:44
Wilma:
Hoi Marlous! Hier is het grijs, grauw en al om half 6 donker! Maar ondanks dat hebben we eem leuke en gezellige kerstlunch met mooie Kerstpakketten gekregen! Iedereen was blij want we hebben de externe audit van de HKZ doorstaan en zijn goed bevonden! Verder is het lekker druk, hoewel de komende weken alle collegae wel extra vrij zijn! Heerlijk even geen vaste verplichtingen! En vo -
23 December 2013 - 20:45
Riky Rosendaal-Wenting.:
Hallo Marlous.
Mooi verslag heb jij geschreven leuk om te lezen maar ook heel boeiend wat jij daar allemaal mee maakt is vanaf hier haast geen voorstelling van te maken . Ik herken wel veel in je verhalen omdat Petekind van ons ook deze reis heeft gemaakt zij is 6 maanden als fysiotherapeute daar aan het werk geweest..
Ik wens je vanuit een stormachtig Nederland hele fijne Kerstdagen en al het goeds voor 2014..
Lieve Groetjes Riky.. -
24 December 2013 - 14:05
Jeanne:
Hey Marlous,
Geniet van je tijd daar en leg de lat niet te hoog voor jezelf. Die paar maanden vliegen voorbij en zorg dat je zoveel mogelijk mooie momenten meemaakt.
In ieder geval hele fijne kerstdagen in een totaal andere omgeving en maak er een mooie start van in 2014.
Liefs Jeanne -
24 December 2013 - 15:09
Maartje:
Haaii
Ik herken mezelf er wel een beetje in in dat gedeelte van communicatie met andere dat het heel anders is en dat je dat gelijk op je zelf betrekt en je rot gaat voelen.. Zoals ik lees is dit denk ik daar gewoon heel normaal. En zoals ik verder lees, ben je al hard op weg om daar verbetering in te brengen :) Wauw ik wil ook een keer naar Afrika als ik jouw verslagen zo lees... pfffff.
Ik begrijp trouwens ook wel dat het dansen met die mannen en vrouwen daar wel even wennen is, het is natuurlijk heel anders dan hier en wat je gewend bent. Maar goed het is daar heel normaal blijkbaar.
Ik mis je trouwens al wel.. 3 weken is al veel te lang hoor. Ik hoop echt dat je het nog ontzettend leuk gaat krijgen (natuurlijk heb je dat nu waarschijnlijk ook al) maar goed...
Met kerst ben je er dan wel niet bij.. maar zoals je in dat leuke filmpje van schiphol nog hoort.. met pasen ben je er weer :D Er komen nog zat kerstmissen (schrijf ik dat goed??) Waarbij je er wel bij bent, dus wees niet al te verdrietig. Natuurlijk heb ik je er het liefst wel bij!! Maarja het is niet anders.
Ik hoop dus dat het met kerstmis daar ook leuk is en de verdere feestdagen. Ik ben trouwens benieuwd hoe ze daar oud&nieuw vieren. Hier hebben we nog niet zo'n echt kerstgevoel, de sneeuw is er nog niet (komt voorlopig ook nog niet denk ik) en het is nog helemaal niet zo heel koud. Verder heb ik nu vakantie.. lekker niks doen!!
Geniet er van en ik kijk uit naar je volgende verslag!!!
xx & Knuffels van je zusje! -
24 December 2013 - 19:37
Rob En Marieke:
Hee lieve zus / schoonzus!
We vinden je verslagen heel leuk om te lezen.
Wat een wereld van verschil met NL zeg. En wat maak je veel mee.
We vinden het heel knap dat je dit allemaal doet! We zijn benieuwd hoe de kinderen over een
paar weken zijn , heb je de handpoppen al eens gebruikt? Hahaha
Heel veel plezier node
-
24 December 2013 - 19:43
Rob En Marieke:
Sorry er ging wat mis met de tablet :-)
Heel veel plezier nog in Ghana. Geniet van de tijd daar, en veel plezier bij het kerstkoor.
We hopen dat het leuk word.
We wachten met smart op je nieuwe verslag en nieuwe foto's.
Veel liefs van je liefst,beste en knapste zwager, en je net zo knappe zusje! -
25 December 2013 - 10:50
Bertha:
Hoi meis,
ik schreef het al op whatsapp: je schrijft goed, boeiend en leuk. Een verborgen talent??
Wat maak je veel mee en wat zul je je af en toe machteloos voelen bij die kinderen die zich soms alleen kunnen uiten via lachen of huilen.
Ik wens je succes met het koor, dat gaat vast wel lukken zeker met zo'n vrolijk dansende caregiver naast je.
Liefs Bertha -
25 December 2013 - 10:52
Bertha:
Foto's gevonden!
X -
25 December 2013 - 13:07
Wilfred:
Op deze kerstochtend nog ff prettige kerstdagen toegewenst
Ook al vast een goede en bijzondere jaarwisseling toegewenst -
27 December 2013 - 18:55
Helmi:
Ha Marlous.
We hebben je erg gemist deze kerst en natuurlijk ook ""1 v je allerknapste zusjes en zwager....''
Volgende keer hopen we weer met zn allen te zijn.De tafel was wel erg leeg.Maartje deed erg haar best om hem vol te gooien met net gebakken stukjes vlees enzo...
Volgend jaar geit???We kijken heel erg uit naar de foto s .Vooral v je rol in de kerststal...
groetjes van je allerliefste "mammie""hahaha -
27 December 2013 - 19:29
Marjolijn:
Heeeeej Zus!!!
Hahaha de reacties hier boven zijn al net zo leuk als je verslag, vooral dat stuk over de allerliefste en allerknapste hahaha
Wat vond je van onze foto's die we gestuurd hebben? Rob en Marieke op een andere plek, maar zo waren we toch nog een beetje allemaal bij elkaar :)
Ik kijk uit naar als je thuis bent om alle indrukken van jezelf te horen! De appjes zijn ook leuk, maar dat is toch anders he?
Nog 1 dag en dan ben je al 4 weken weg! Gaat snel he? Of is dat voor jou anders?
Ik vind de foto's trouwens erg mooi die je iedere keer maakt! Dat schilderij ziet er ook mooi uit, is toch anders op je mobiel, in het groot is het nog mooier!
Heel veel liefs,
Marjolijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
